Daty i godziny projekcji:

Istnieje możliwość indywidualnego doboru terminów spotkań.

Cennik:

Bilet na jedno spotkanie: 18 zł

Karnet na pięć spotkań: 75 zł

Zgłoszenia:

Łukasz Adamowicz
tel: 694 888 375
e-mail: akademia@kinozklasa.edu.pl

Miejsca projekcji:

Kino Agrafka

GIMNAZJUM

ścieżka: Trudne tematy

Cykl prowokujący do refleksji na tematy społeczne i kulturowe, uwrażliwiający na potrzeby wykluczonych i przygotowujący do oddania głosu Innemu. Kinowa lekcja obywatelskiej debaty.

Lekcja 1: Potyczki o sens życia

KWIAT WIŚNI I CZERWONA FASOLA | An,
reż. Naomi Kawase, Francja/Japonia/Niemcy, 113'

Sentarô prowadzi bar z dorayaki, naleśnikami przekładanymi an - słodką pastą z fasoli. Nie lubi słodyczy, produkowane przemysłowo an serwuje z kanistrów, a rozchichotane uczennice przesiadujące w lokalu doprowadzają go do szału. Wszystko zmienia się, gdy bohater decyduje się na zatrudnienie pomocnicy - pełnej zachwytu nad światem staruszki, mistrzyni w przyrządzaniu fasolowego nadzienia. Sekret Tokue jest prosty - obdarza gotowane przez siebie ziarna taką samą czułą uwagą, jak klientów baru, kwitnące drzewa wiśni i ptaki. Z czasem wychodzi jednak na jaw bolesna tajemnica, którą skrywa pogodna starsza pani. Film Naomi Kawase to niespieszna, pełna ciepła opowieść o pracy, która nadaje życiu sens i o heroizmie, jakim okazuje się być czasem prosta radość życia. Choć kontemplacyjna forma silnie nawiązuje do tradycji klasycznego kina japońskiego, reżyserka tworzy uniwersalny poradnik pozytywnego myślenia dla społecznie wykluczonych.

Lekcja 2: Grunt to bunt

GOODBYE BERLIN | Tschick,
reż. Fatih Akin, Niemcy 2016, 93'

14-letni Malik jest klasowym nieudacznikiem, bez wzajemności zakochanym w pięknej dziewczynie, dorastającym w patologicznej, choć z pozoru społecznie uprzywilejowanej rodzinie. Jego życie zmienia się, gdy w szkole pojawia się zawadiacki, zbuntowany Tschick, który bardzo lekko traktuje społeczne konwenanse. Para outsiderów szybko znajduje wspólny język. Nowy przyjaciel uczy Malika, jak nie wstydzić się samego siebie, pomaga mu zabłysnąć przed klasową elitą, a przede wszystkim - zabiera w podróż życia starą kradzioną Ładą. "Goodbye Berlin", film laureata Złotej Palmy na MFF w Cannes i Złotego Niedźwiedzia na Berlinale, posiada najważniejsze cechy charakteryzujące twórczość Fatiha Akina: wibrujący energią obraz, głębokie zrozumienie problematyki multikulti i dojmujący realizm społeczny. To jednocześnie oryginalne kino młodzieżowe, w którym takie zagadnienia, jak budowanie tożsamości, sprawdzian lojalności wobec przyjaciół, bunt przeciwko obojętnym rodzicom i solidarność ze społecznie upośledzonymi nieznajomymi są poruszane z humorem, wyczuciem i bez niepotrzebnego moralizatorstwa.

Lekcja 3: Sojusz niemożliwy

DUMNI I WŚCIEKLI | Pride,
reż. Matthew Warchus, Francja/Wielka Brytania 2014, 120'

Wielka Brytania w latach osiemdziesiątych: w całym kraju nasilają się strajki górników próbujących przeciwstawić się twardym rządom Margaret Thatcher. Niespodziewanie do walki o prawa robotników włącza się inna wyobcowana, zmarginalizowana grupa społeczna -geje i lesbijki. W ramach wspierania walczących kilkoro z przedstawicieli londyńskiego środowiska LGBT pojawia się w górniczej walijskiej osadzie. Dochodzi do konfrontacji skrajnie różnych grup społecznych. Film Matthew Warchusa wpisuje się w typowe dla współczesnego brytyjskiego kina zjawisko mówienia o tematach ważnych w lekkim stylu. Wyśmienicie zagrana przez plejadę brytyjskich aktorów komedia opowiada o docieraniu się i wzajemnym poznawaniu ludzi o różnych poglądach i wychowaniu, o przekraczaniu granic, o akceptacji, ale i o trudnej historii najnowszej Wysp Brytyjskich. Obraz, będąc doskonałą rozrywką, stanowi również punkt wyjścia do dyskusji na istotne tematy, takie jak tolerancja, godność człowieka czy społeczna solidarność.

Lekcja 4: Piekło to inni

INTRUZ | The Here After,
reż. Magnus von Horn, Francja/Polska/Szwecja 2015, 98'

Siedemnastoletni John wraca po odbyciu kary w poprawczaku do rodzinnego miasteczka. Choć w oczach wymiaru sprawiedliwości odpokutował, jego zbrodnia wśród lokalnej społeczności ciągle jest żywa i niewybaczalna. Chłopak musi na nowo ułożyć sobie życie, naprawić relacje z ojcem i młodszym bratem, zdobyć zaufanie rówieśników i skonfrontować z matką zabitej dziewczyny. Czy jednak ludzie wokół mu na to pozwolą? Na pozór chłodna i zdystansowana społeczność szwedzkiej wsi kipi od skrywanych emocji i żalu. Debiut szwedzkiego reżysera Magnusa von Horna stał się odkryciem na Festiwalu Filmów Polskich w Gdyni w 2015 roku. Jury doceniło ten przemyślany w najdrobniejszych szczegółach dramat absolwenta Łódzkiej Szkoły Filmowej, przyznając mu nagrodę Złotego Lwa za reżyserię, scenariusz i montaż. Rzeczywiście, "Intruz" to piękny początek filmowej drogi młodego twórcy: nie ma w nim niepotrzebnej sceny czy przypadkowego ruchu kamery. Poszczególne elementy języka filmowego idealnie oddają złożone, skrajne emocje buzujące w głównym bohaterze i jego otoczeniu. Mocny obraz von Horna jest niejednoznaczny. Stawia trudne pytania na temat winy i przebaczenia, życia w cieniu tragedii, dojrzałości, granic akceptacji, wyobcowania społecznego, odpowiedzialności za własne czyny i emocje.

Lekcja 5: Hymn do rutyny

PATERSON | Paterson,
reż. Jim Jarmusch, Francja/Niemcy/USA 2016, 113'

Życie Patersona, kierowcy autobusu z Paterson w stanie New Jersey, nie obfituje w dramatyczne przeżycia. Awaria pojazdu albo kłótnia byłych kochanków w barze urastają tu do rangi sensacji. Jednak właśnie w drobiazgach bohater dostrzega wartość i to one są tematem wierszy, które pisze. Dla zamkniętego w sobie młodego człowieka, weterana wojennego poezja jest nie tylko medium osobistej ekspresji, ale również azylem przed kochającą, ale bardzo ekspansywną żoną, wciąż poszukującą własnej artystycznej ścieżki. Film kultowego amerykańskiego twórcy jest pełnym absurdalnego humoru hymnem do rutyny i zwyczajności, postrzeganych jako przestrzeń życiowego spełnienia. To także wnikliwa analiza codziennej egzystencji skrajnie różnych partnerów. Reżyserowi udaje się uniknąć tu jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy panująca między nimi harmonia wynika z całkowitej wzajemnej akceptacji, czy też z cichej rezygnacji tytułowego bohatera.